Selçuklu ve Osmanlı dönemlerinde mimarinin ana yapı elemanı olarak tercih edilen ahşap, zamanla usta ellerde işlenerek adeta bir sanata dönüştürülmüştür.

Ahşap, sağlamlığı ve estetik duruşuyla sadece bir yapı malzemesi olmanın ötesine geçmiş, Geleneksel Türk İslâm Sanatlarının vazgeçilmez unsurlarından biri haline gelmiştir. Ecdadımızın ince bir zevk ve derin bir manevi anlayışla şekillendirdiği bu sanat, camiler başta olmak üzere birçok dini ve sivil yapıda en güzel formlarını bulmuştur. Ahşap işlemeciliği, camilerin iç ve dış mimarisinde kullanılan zarif oymalar, kündekâri teknikleri ve geometrik desenlerle kendini göstermiştir. Yüzyıllar boyunca gelişen ve her dönemde yenilenerek zenginleşen bu sanat, Osmanlı Devleti’nin geniş sınırları içerisinde yayılmış, İstanbul'dan Edirne'ye, Konya'dan Şam'a, Kahire'den Saraybosna'ya kadar birçok farklı coğrafyada, Türk İslâm sanatının inceliklerini gözler önüne sermiştir. Ecdadımızın, camilerin manevi atmosferine uygun olarak inşa ettirdiği bu sanat eserleri, yalnızca Türkiye’de değil, İslam dünyasının dört bir yanında saygı ve hayranlıkla karşılanmış ve günümüzde dahi büyük bir ilgiyle korunmaya devam edilmektedir. Ahşabın sanata dönüştüğü bu ustalık eserleri, zamanla sanat tarihinin en nadide örnekleri arasında yerini almış, kültürel mirasımızın vazgeçilmez bir parçası olmuştur.

Türkiye Diyanet Vakfı tarafından kurulmuş olan ve ağırlıklı olarak cami ve dini yapıların inşaatları ile iştigal eden TEYAŞ tarafından; Selçuklu ve Osmanlı dönemlerinden günümüze kadar ulaşmış ve kültürümüzün bir parçası olmuş geleneksel Türk-İslâm Ahşap Sanatlarının yaşatılması ve yeni yapılan camilerimizde yer verilmesi için bu sanata yönelinmiş ve üretime başlanmıştır.